Η πληθυσμιακή διάρθρωση του Σκορδύλου κατά τις γενόμενες απόγραφες είναι σταθερή κατά τις γνωστές απογραφές που έγιναν από το 1881. Όπως ήδη αναφέραμε το Σκορδύλο δεν υπάρχει κατά την απογραφή του Petro Castrofylaka το 1570 και δεν έχουμε γνωστές άλλη απογραφή που να δείχνει τον πληθυσμό του χωριού ή παραπλήσιων οικισμών. Ομοίως δε γνωρίζουμε χάρτη ή άλλη διήγηση των περιηγητών (κυρίως Giuseppe Gerola και Buandelmonti Christoforo) για ύπαρξη οικισμού στην πέριξ περιοχή.
Με τον τρόπο αυτό ερχόμαστε στην Οθωμανική περίοδο. Το ζήτημα για τον πληθυσμό της Κρήτης ήταν ουσιαστικό και δεν ήταν λίγες οι συζητήσεις που γίνονταν περί τούτου έτσι πολλές φορές η Οθωμανική διοίκηση προσπάθησε να καταγράψει τον πληθυσμό της Κρήτης. Οι ανάγκες που προέκυψαν μετά τη συνθήκη της Χαλέπας και του απολογισμού επί της δημοσίας εκπαιδεύσεως ανάγκασε τη γενική συνέλευση και τον προϊστάμενο της γενικής Διοίκησης Ιωάννη Φωτιάδη πασά να διατάξει απογραφή με προϊστάμενο τον Νικόλαο Σταυρακάκη, γενικό γραμματέα της Διοικήσεως Κρήτης. Από την απογραφή του 1881 βρίσκουμε ότι στο Σκορδύλο κατοικούσαν 128 κάτοικοι άπαντες χριστιανοί στο θρήσκευμα.Την ίδια περίοδο ο Άγιος Μάμας κατοικείται από 12 οικογένειες και 41 κατοίκους άπαντες μωαμεθανούς ενώ άπαντες μωαμεθανοί κατοικούν το Παρασπόρι ενώ στα Κρυά κατοικούν σε σύνολο 170 κατοίκων 73 Μωαμεθανοί. Ευκόλος κατανοούμε ότι η ανυπαρξία υδάτινων πόρων απέτρεψε την κατοίκηση της περιοχής από μωαμεθανούς, οι οποίοι επιδίωκαν εύφορες εκτάσεις για να κατοικήσουν.
Η απογραφή της 4ης Ιουνίου 1900 με διάταγμα του Πρίγκιπα Γεωργίου της Ελλάδος, Ύπατου Αρμοστού της Κρήτης διατάσσεται απογραφή με σκοπό να διαπιστωθεί ο πληθυσμό που υπάρχει στο νησί και είναι φυσικό ότι βρίσκει την Κρήτη μετά την επανάσταση και την ανεξαρτησία με μειωμένο πληθυσμό εξαιτίας των σφαγών.
Αν και το Σκορδύλο δεν έχει οθωμανικό στοιχείο για να θεωρήσουμε λογική μια μείωση του πληθυσμού λόγω των σφαγών του μουσουλμανικού πληθυσμού που ακολούθησαν το ξέσπασμα της επανάστασης. Έτσι κατά την απογραφή του 1900 το αναγραφόμενο ως Σκορδύλων με 103 κατοίκους. Άπαντες των κατοίκων είναι Χριστιανοί, κανείς μωαμεθανός
Από το 1900 θα ακολουθήσουν είκοσι χρόνια για να δούμε νεότερη απογραφή. Οι λόγοι είναι απλοί στην απογραφή του 1907 η Κρήτη δεν συμμετείχε λόγω του αυτοδιοίκητου της Κρητικής Πολιτείας έτσι δεν έχουμε στοιχεία σχετικά με την πληθυσμιακή μεταβολή. Η ένωση έγινε το 1912 και τα τεκταινόμενα πολεμικά γεγονότα αλλά και οι πολιτική αστάθεια δεν επέτρεψαν να γίνει απογραφή παρά το 1920 και τότε το Σκορδύλο καταγράφεται με 111,
λογική μικρή αύξηση του πληθυσμού αφού πολλοί νέοι στρατεύσιμοι βρίσκονταν στο πολεμικό μέτωπο της Μικρασιατικής περιπέτειας.
Η απογραφή του 1928 δείχνει μια μικρή αύξηση και το Σκορδύλο κατοικείται από 120 κατοίκους. Το 1940 ο οικισμός έχει αυξηθεί στα 141 άτομα τα οποία μειώνονται θεαματικά σε 114 άτομα στην απογραφή του 1951. Τα επόμενα δέκα χρόνια και μέχρι την απογραφή του 1961 ο οικισμός επανέρχεται στα 141 άτομα και δείχνει μια πρόοδο στο ζήτημα του πληθυσμού. Όμως είναι οι τελευταίες μέρες δόξας αφού στην απογραφή του 1971 ο πληθυσμός έχει μειωθεί σχεδόν στο μισό με κατοικείται από 73 άτομα, το 1981 θα πέσει στα 64 άτομα, το 1991 στα 47 και το 2001 στα 33.Η πορεία προς το τέλος και την ερήμωση φυσικά συνεχίζει μια και οι προϋποθέσεις δεν επιτρέπουν εγκατάσταση κατοίκων που θα αυξήσουν την πληθυσμιακή πρόοδο του οικισμού.
Με τον τρόπο αυτό ερχόμαστε στην Οθωμανική περίοδο. Το ζήτημα για τον πληθυσμό της Κρήτης ήταν ουσιαστικό και δεν ήταν λίγες οι συζητήσεις που γίνονταν περί τούτου έτσι πολλές φορές η Οθωμανική διοίκηση προσπάθησε να καταγράψει τον πληθυσμό της Κρήτης. Οι ανάγκες που προέκυψαν μετά τη συνθήκη της Χαλέπας και του απολογισμού επί της δημοσίας εκπαιδεύσεως ανάγκασε τη γενική συνέλευση και τον προϊστάμενο της γενικής Διοίκησης Ιωάννη Φωτιάδη πασά να διατάξει απογραφή με προϊστάμενο τον Νικόλαο Σταυρακάκη, γενικό γραμματέα της Διοικήσεως Κρήτης. Από την απογραφή του 1881 βρίσκουμε ότι στο Σκορδύλο κατοικούσαν 128 κάτοικοι άπαντες χριστιανοί στο θρήσκευμα.Την ίδια περίοδο ο Άγιος Μάμας κατοικείται από 12 οικογένειες και 41 κατοίκους άπαντες μωαμεθανούς ενώ άπαντες μωαμεθανοί κατοικούν το Παρασπόρι ενώ στα Κρυά κατοικούν σε σύνολο 170 κατοίκων 73 Μωαμεθανοί. Ευκόλος κατανοούμε ότι η ανυπαρξία υδάτινων πόρων απέτρεψε την κατοίκηση της περιοχής από μωαμεθανούς, οι οποίοι επιδίωκαν εύφορες εκτάσεις για να κατοικήσουν.
Η απογραφή της 4ης Ιουνίου 1900 με διάταγμα του Πρίγκιπα Γεωργίου της Ελλάδος, Ύπατου Αρμοστού της Κρήτης διατάσσεται απογραφή με σκοπό να διαπιστωθεί ο πληθυσμό που υπάρχει στο νησί και είναι φυσικό ότι βρίσκει την Κρήτη μετά την επανάσταση και την ανεξαρτησία με μειωμένο πληθυσμό εξαιτίας των σφαγών.
Αν και το Σκορδύλο δεν έχει οθωμανικό στοιχείο για να θεωρήσουμε λογική μια μείωση του πληθυσμού λόγω των σφαγών του μουσουλμανικού πληθυσμού που ακολούθησαν το ξέσπασμα της επανάστασης. Έτσι κατά την απογραφή του 1900 το αναγραφόμενο ως Σκορδύλων με 103 κατοίκους. Άπαντες των κατοίκων είναι Χριστιανοί, κανείς μωαμεθανόςΑπό το 1900 θα ακολουθήσουν είκοσι χρόνια για να δούμε νεότερη απογραφή. Οι λόγοι είναι απλοί στην απογραφή του 1907 η Κρήτη δεν συμμετείχε λόγω του αυτοδιοίκητου της Κρητικής Πολιτείας έτσι δεν έχουμε στοιχεία σχετικά με την πληθυσμιακή μεταβολή. Η ένωση έγινε το 1912 και τα τεκταινόμενα πολεμικά γεγονότα αλλά και οι πολιτική αστάθεια δεν επέτρεψαν να γίνει απογραφή παρά το 1920 και τότε το Σκορδύλο καταγράφεται με 111,
λογική μικρή αύξηση του πληθυσμού αφού πολλοί νέοι στρατεύσιμοι βρίσκονταν στο πολεμικό μέτωπο της Μικρασιατικής περιπέτειας.Η απογραφή του 1928 δείχνει μια μικρή αύξηση και το Σκορδύλο κατοικείται από 120 κατοίκους. Το 1940 ο οικισμός έχει αυξηθεί στα 141 άτομα τα οποία μειώνονται θεαματικά σε 114 άτομα στην απογραφή του 1951. Τα επόμενα δέκα χρόνια και μέχρι την απογραφή του 1961 ο οικισμός επανέρχεται στα 141 άτομα και δείχνει μια πρόοδο στο ζήτημα του πληθυσμού. Όμως είναι οι τελευταίες μέρες δόξας αφού στην απογραφή του 1971 ο πληθυσμός έχει μειωθεί σχεδόν στο μισό με κατοικείται από 73 άτομα, το 1981 θα πέσει στα 64 άτομα, το 1991 στα 47 και το 2001 στα 33.Η πορεία προς το τέλος και την ερήμωση φυσικά συνεχίζει μια και οι προϋποθέσεις δεν επιτρέπουν εγκατάσταση κατοίκων που θα αυξήσουν την πληθυσμιακή πρόοδο του οικισμού.
